Aşağıdaki resmi burda görünce dayanamadım ekleyeyim dedim. O kadar yorucu bir yarıyıldı ki bu geçen.. Ömrümden ömür gitti sanki. 1. sınıfların zevkini ve zorluğunu bilen bilir. Çook kalabalık bir sınıfta kâh ağlayarak; kâh gülerek; çiş kaçırarak :), ateşlenerek, ekmek ve simit koklayarak bir dönemi atlatmak üzereyiz. Şunu belirtmek istiyorum gerçekten pilim bitti. Hiç bu kadar yorgun hissettirmemişti bana bu meslek.
Yavaş yavaş yaşlanmamın getirdikleri; İpek'in hiç bitmeyen istekleri :) , hastalıkları :( da tuzu biberi oldu sanırım. Bir çok şeyi bir arada yapmaya çalıştım ve aslında hiçbirini tam manasıyla yapamadım!! Alnımın akıyla çıkmış olmak istiyorum. İpek artık iyileşsin istiyorum. Sabah uyanıp mükellef bir kahvaltı hazırlayıp yiyip içip; evimi süpürüp evhanımcılığı oynamak istiyorum. Evet buna çok ihtiyacım var. Öğleden sonraları çok hoşuma gidiyor. Evi aydınlatan güneş ve pişen bir çorbanın kokusu.
Belki bana güleceksiniz ama böyle! Ama Allah nasip ederse ailemi görmek için yola çıkıyorum Cumartesi günü! Gene oynayamayacağım. Geçen yıl sabahçıydım evet; zordu. Fakat öğleden sonralarım bana kalıyordu ve sıkılmıyordum bu düzenden. Çünkü başka türlü şeylerle değerlendiriyordum günümü.. Aaah neyse; bu kadar yazmaya gerek yok bence! Bu resim her şeyi anlatıyor zaten. Alıntı yaptığım Berlin'in Nar Çiçeği'ne sevgilerimi yolluyor; bloğunu hevesle takip ettiğimi söylemek istiyorum..
Teşekkür ederim içten sözleriniz için :) Bende sevgilerimi yolluyorum :)Sevgili kızınızın bir an önce iyileşmesi dileklerimle...
YanıtlaSildiyette olman güzel.çocuk doğurup salmıyoruz kendimizi değilmi?kadınız güzeliz bakımlıyız.durmak yok yola devam:)
YanıtlaSil